جدیدترین خبرها

اولین بار ایده مالیات بر ارزش افزوده توسط «فون زیمنس» (Von Ziemens) در سال 1951 در کشور آلمان مطرح شد و بطور رسمی تا سال 1954 در هیچ کشوری اجرایی نگردید. از سال 1954 به بعد برزیل، فرانسه، دانمارک و آلمان در زمره کشورهایی بودند که این نوع از مالیات را در نظام مالیاتی کشور خود به‌کار انداختند و کره‌ی‌جنوبی نیز نخستین کشور آسیایی بود که در سال 1997 با کمک صندوق‌ بین‌المللی ‌پول توانست این مالیات را در نظام خود پیاده کند و به دنبال آن کشورهای ترکیه، ‌پاکستان، بنگلادش و لبنان هم نسبت به اجرای این مالیات اقدام کردند.

بیشتر کشورهایی که عضو «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی» (OECD) هستند، سیستم مالیاتی شان بر پایه ارزش افزوده است.

مالیات بر ارزش افزوده در ایران دهه 60 و 70 مطرح شده بود تا نهایتا در سال 1387 قانون مالیات بر ارزش افزوده بصورت موقت در مجلس تصویب و برای اجرا ابلاغ شد که پس از رفع ایرادات در قالب قانون دائم مالیات بر ارزش افزوده در تیرماه سال 1400 ابلاغ و از 13 دی‌ماه سال 1400 لازم الاجرا شده است.

تبصره ماده 100 یکی از اصول مهم مالیاتی است که در قوانین مالیاتی برخی کشورها وارد می‌شود. این تبصره به عنوان یک بخش یا تبصره از یک ماده اصلی، مفاد یا مقررات جدیدی را به ماده اصلی اضافه می‌کند یا موارد خاصی را برای آن تعیین می‌کند. در بعضی از قوانین مالیاتی، تبصره ماده 100 ممکن است به مواردی مانند معافیت‌های خاص، رویه‌های اجرایی یا شرایط استفاده از تخفیفات مالیاتی مرتبط با حقوق و دستمزد اشاره کند.

این تبصره‌ها معمولا به منظور روشن شدن بیشتر یا اعمال مقررات مالیاتی در شرایط خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از مثال‌های اصطلاحات مالیاتی مرتبط با “تبصره ماده 100” می‌تواند در قانون مالیاتی کشورهایی مانند ایران یا کشورهای دیگر با ساختار مالیاتی مشابه یافت شود. این گونه تبصره‌ها معمولاً به منظور تعیین شرایط مالیاتی خاص، معافیت‌ها یا رویه‌های محاسبه مالیاتی برای موارد خاص بکار می‌روند.

از سال 1394 در جهت رونق بخشیدن و حمایت از برخی صاحبان مشاغل و کسب و کارهای کوچک و حذف مراحل زمان‌بر و اختلاف برانگیز بین مودی و سازمان امور مالیاتی، تبصره ماده 100 قانون مالیات های مستقیم به موجب بند 23 ماده واحده قانون اصلاح قانون مالیات های مستقیم به تاریخ 1394/04/31 تصویب گردید.

تعریف فرم تبصره ماده 100 قانون مالیات مستقیم

برای درک بهتر تبصره ماده 100 قانون مالیات مستقیم ابتدا بایستی به تعریف این ماده بپردازیم:
مطابق با ماده 100 قانون مالیات‌های مستقیم مودیان مالیاتی مکلف به تهیه و ارسال اظهارنامه مالیاتی فعالیت‌های شغلی خود را در بازه‌ی زمانی یک ساله برای واحدهای شغلی جداگانه یا محل‌های جداگانه تا آخر خرداد ماه سال بعد به اداره مالیاتی محل اشتغال می باشند و مالیات متعلق به آن را با نرخی که در ماده 131 قانون مالیات مستقیم بیان شده پرداخت کنند.

اکنون که با تعریف ماده 100 آشنا شدیم در تبصره ماده 100 قانون گذار به سازمان امور مالیاتی این اختیار داده شده است که برخی از مشاغل یا گروه هایی از آنان را که میزان فروش کالا و خدمات سالانه آنها حداکثر ده برابر معافیت موضوع ماده 84 مالیاتهای مستقیم این قانون باشد از انجام بخشی از تکالیف از قبیل نگهداری اسناد و مدارک موضوع این قانون و ارائه اظهارنامه مالیاتی معاف کند و مالیات مودیان مذکور را به‌صورت مقطوع تعیین و وصول نماید و در مواردی که مودی کمتر از یک سال مالی به فعالیت اشتغال داشته باشد مالیات متعلق نسبت به مدت اشتغال محاسبه و وصول می‌شود.

لازم به ذکر است که این تبصره مانع از رسیدگی به اظهارنامه‌ های مالیاتی تسلیم شده در موعد مقرر نخواهد بود.